Dinî bilgilerin anne-babalara havale edildigi, evrim teorisi gibi nazariyelerin arkasina saklanarak, bilim kamuflaji ile, inkârin yutturuldugu ve yayginlastirildigi bir dönemde gençlige bir rehber gerekiyordu. Anadan-babadan ve nineden-atadan gelen taklidî imanin, maddenin ezeliyetine inanan materyalist diyalektigin yirtici ve parçalayici saldirilari karsisinda sarsildigi bir dönemde kalb ve kafalari ikna ve tatmin edecek, sicak kalblerden çikmis kitaplara ihtiyaç vardi. Bu ihtiyaç giderilmedigi takdirde inkâr girdabi, bilhassa tahsilli gençlerin son duraklari oluyordu. Bir yandan da gençlik hevesâti sinir tanimaz yolculugunda, ortaligi kasip kavuruyordu. Iste böyle bir durumda, Kur'ân'dan istinbat ve istihraç edilen Risale-i Nurlar, inkârin bogucu atmosferinde bunalmis gençlerin imdadina yetisti.