1997 Haziraninda, 80 yasindayken kaybettigimiz ve bir denge sairi olarak tanidigimiz Cahit Külebinin düz yazilarindan derledigimiz bu kitabi; dostlara mektuplar, ic döküsler, anilar, anlatilar, söylesilerden olusuyor.
Bir yaniyla o dönemin kültür-sanatedebiyat haritasini seriyor önümüze Üstelik elestiriler, sorular, yorumlar, sitemler, sikayetler, direnis ve dayanismalar ne kadar tanidik geliyor bize

Birtakim elestirme heveslileri türedi. Daha dogrusu, eskiden de vardi böyleleri. Ama bu kadar bol degillerdi. Son yillarda cogaldilar, yol agizlarini tuttular. Cikarlarina göre karayi ak, aki kara gösteriyorlar. Okuyuculara saygi duyduklari da yok. Üstelik zekalarina, kurnazliklarina o kadar güvenleri var ki her firsatta usta bir hokkabaz gibi ortaya cikip okuyucularin gözünü boyamaktan cekinmiyorlar.