Slimme polymeren zijn polymeren die reageren op zeer kleine veranderingen die gepaard gaan met relatief grote fase- of eigenschapsveranderingen binnen verschillende fysische of chemische omstandigheden. Ze komen steeds vaker voor als gevolg van hun chemie en geïnduceerde conformatieveranderingen in polymeerstructuren en bedenken manieren om specifieke milieuveranderingen in biologische systemen aan te voelen. Chitosan is een van de natuurlijke en biologisch afbreekbare polymeren die grote belangstelling hebben gekregen vanwege de verschillende voorgestelde nieuwe toepassingen, bestaande uit farmaceutische en biomedische techniek, met name gebruikt voor het toedienen van geneesmiddelen en genen. In deze context werden chitosan-derivaten voorbereid en hun effect op het menselijk genetisch materiaal, DNA, werd beoordeeld met behulp van Nanodrop UV-spectroscopie en Agarose Gel Elektroforesemethoden. De resultaten toonden aan dat alle soorten van de bestudeerde chitosan-derivaten een veiligheidseffect hebben op het DNA, en zich daarmee binden.