Celem niniejszej pracy jest zbadanie, w jaki sposób wymiary blisko¿ci mog¿ sprzyjä dyfuzji wiedzy pomi¿dzy podmiotami gospodarczymi, skupiaj¿c si¿ na relacjach wiedzy nawi¿zywanych przez sträników wiedzy. W szczególno¿ci, formu¿uj¿ kilka hipotez dotycz¿cych roli geograficznych, organizacyjnych i technologicznych wymiarów blisko¿ci w oddziäywaniu na nawi¿zywanie relacji wiedzy przez sträników wiedzy, bior¿c pod uwag¿ ich typ wspó¿pracy-niewspó¿pracy oraz charakter eksploatacyjno-eksploracyjny. Hipotezy testowane s¿ na próbie 527 relacji wiedzy nawi¿zanych przez dwa ró¿ne typy gatekeeperów wiedzy, tj. firm¿ mi¿dzynarodow¿ i uniwersytet. W szczególno¿ci, s¿ to Uniwersytet Techniczny w Mediolanie i ST Microelectronics Italy, które reprezentuj¿ w¿oski uniwersytet i firm¿ najlepiej sprawdzaj¿ce si¿ w roli stränika wiedzy.