SümerAkaddan Misira, Persden Romaya, Selcukludan Osmanliya uzanan derin bir tarihin ürünü olarak devlet, bu cografyada devletten daha fazla bir seydir. Kutsal, hegemonik ve degisken karakteriyle devlet, zamanda ve mekanda hareketi, parcalanma ve bütünlesme dinamigi, özü ve görüntüleriyle özgün bir siyasal varliktir.
Türkiye Cumhuriyeti devleti, derin devletin ruhunu tasimakla birlikte, o ruhun terk edilmesini de iceren bir trajedi sonucu, Osmanlinin yikilisinin enkazi üzerine kurulmustur. Ve siyasal ömrü, bu derin tarihsel ruh ile müesses reel devlet gercekligi arasindaki paradokslarla doludur. Bu topraklarin degisim ve muhalefet gelenegi, derin devletin görüntü degisimini saglayan bir dinamizmi ifade eder. Bugün milletin özünde sakladigi tekrar bütünlesme yönünde harekete gecen derin devlet ruhuyla, mevcut reel devletin oligarsik elitlerinin self kolonizatör misyonu arasindaki celiski sadece Türkiyenin degil, bütün bölgenin kaderini belirleyecektir.
Devlet akli, milletin akliyla özdeslestikce, bu celiski tarihin ritmine uygun bir yenilenmeyle cözülecektir. Bunun icin milletin en organik damari üzerinden gecmisle gelecegi sentezleyecek bir siyasal degisim gerekmektedir. Bu damar, derin devlet ruhunun elestirel mirasina sahip olan Islamciliktir.
