Ah, evet... Cocuklar sahildeki kum taneleri kadar cok soru sorar. Hem de her gün... Sorular cocuklarin basina, lambaya üsüsen ates böcekleri gibi toplanir. Ellerinizle kovalasaniz da onlardan bir türlü kurtulamazsiniz. Üstelik bu ucan, minik ve parlak sorularin akillara ne zaman ve nerede gelecegi de hic mi hic belli olmaz.

Etrafta vizildayarak dolanip duran bu ates böcekleri her an her yerde parildayabilir. Dogum günü pastasini üflerken, ejderhalarla ilgili bir masalin tam ortasindayken, yorganinin icinde kamp kurmusken veya sey... Tuvaletteyken

Ama korkmaniza, kizmaniza, oflayip puflamaniza gerek yok Cünkü her soru bir ates böcegidir. Ates böcekleri de, bilirsiniz iste, isil isil isildarlar. Bu isiklar uyuz birer bas belasi gibi gözükse de bir fener gibi önümüzü aydinlatir. Biri söndügünde digeri yanar. Bu hayat boyu böyle devam eder. Sorular cocuklarimizin en iyi yol arkadaslaridir ve cok iyi de birer rehberdir.