Kentlerde var olan sinirlar mimari acidan sokaklar yahut baska kentsel ayrintilar olabilir; sosyolojik acidan ise bu sinirlar sosyo-ekonomik seviyede, etnik ve kültürel farkliliklarda karsimiza cikar. Bu farklar Osmanli kent deneyimi boyunca gecirgen olmustur ve azalarak bile olsa hala gecirgenligini muhafazaya egilimlidir. Mahalle bu gecirgenligin ana kaynagi, temel besleyicisidir. Toplumsal catismalarin önüne gecilebilmesi icin mahallenin bu dayanismaci özelliklerinden yararlanmak imkani varken, kentsel dönüsüm projeleri cercevesinde mahallenin dogal dokusunun zedelenmesi, mahallelerin tek sinifli kapali yerlesmelere dönüstürülmesi mevcut ekonomiksinifsal ya da etnik gerilimlerin catisma yaratma potansiyelini artirmakta, farkliliklari birer dislanma nedeni haline getirmektedir. Kentsel yenileme uygulamalari kapsaminda, belirli bölge ve mahallelerin tamamen bosaltilmasi, buralarda yasayanlarin sehir disindaki görece ucuzama gidenler acisindan yine de pahali sosyal konut alanlarina gönderilmesi, ekonomik, kültürel, siyasal, mekansal ve bunlarin bir araya gelmesi halinde olusan bütünsel toplumsal dislanma sendromunun dogmasina neden olabilir. Bu kitapta, Islam ve kent iliskisi, somut olan ve olmayan kültürel mirasin korunmasi, kentsel yenileme, ayrisma, gettolasma, kentsel yoksulluk, sinif-alti olma, cöküntü söylemleri, soylulastirma, kent hakki, kentsel adalet gibi bazi temel kavramlarin Tarihi Yarimada baglaminda neye karsilik geldigini göstermeye calisiyorum. Velhasil, buradaki metinler, Batida bir süredir tartisilmakta olan meselelerin, kültürel mirasin korunmasi ve yoksullukla mücadele baglaminda nasil anlasilmasi ve yorumlanmasi gerektigine dairdir.