SU OLUP AKAN ÖMRE INA T VAR ASK
Bir insan baskasindan kacardi, asktan kacardi ama ölümden kacacak ne yer vardi, ne de zaman...
Yagmur heybesine yalnizlik koyup ciktigi yolculukta, hic hesapta yokken yanina katilan gölgeye alismaya baslamisti. Oysa umuda kapanmis yüregine cemre düsmesine, aska mühür yemeye gec kalmisti.
Peki ya Bulut Dagli, gölge misali karistigi ömründe kendine yer edinmeye niyetliyse, o zaman caresiz kadin gururunu toparlayip varliginin korunakli yapisindan kacacak miydi
Tam da Yagmur gerceklerle yikanmis bir kadere razi olmaya karar verirken, hakki yoktu zamansiz hayallerin girdabina sürüklenmeye umutlarini.
Kiyamet tarifesinde asili kalmisken takvim yapragi, hayal kurmamaliydi gelecek üzerine.
Ölümler can gezerken kiyilarinda, düsmek istemiyordu yalin ayak özgürce gezdigi toprak gözlerine.
Simdi yokluguna yakalandigi her anin üsüyen sizisi düsüyordu kirpiklerindeki islakliga.
Oysa kolay miydi dolu dolu yasamayi hayal ettigi hayattan kacmak, hele de firardayken acemi yüregi böyle.
