Dudaklarinin kiyisinda sevgi mi hüzün mü ne oldugu belirsiz duygulardan mütesekkil cizgiler... ve ziftlesmekten kurtarmak ister gibi kalp otagini, gözyasi barajlarinda yikanir Tamara. Cehaletin tüm karanligini cübbesinde tasiyan kesis, bir ag gibi atar bu ulvi sevdayi dalgalara. Sair vurur usul usul bu aciyi zilgitlara. Ve gece... lacivert gece, zifiri gece... alir zalimden nazenin yari. Vuslati firak libasina sararak sunar cifte ruhlara. Öyle bir sevinc ki bu ancak acisi yankir kayaliklara; Ahhhh...... Tamaraaaaa.. Bu destani siir siir örmek kaldi delikanlilara. Artik bir potada erimenin mustusunu anlatir mahilere mahyalara. Artik Artosun sahitliginde seslenecek bu sevda asil ruhlara. Van Gölünün serin dalgalarindan nefesin alinmada Tamara..
