Dogrusuyla yanlisiyla sürüyordu hayat, bizler de icindeydik ve birlikte gidiyorduk belirsizlere dogru.
Otururken de yolculuk halindeyiz ama hareketlerimiz o kadar yavas ve zihinlerimiz öylesine durgun ki, hareket yönümüzü kesfetme kivrakligini göstermekte yetersiz kaliyor oradaki düzenek.
Geldigimiz yerden dönüp geriye bakarken aldigimiz yolun uzunlugunu kesfetme sikintisi cekiyoruz, yine de ayni düzende sürdürüyoruz geriye kalan hayatimizi ve orada yapacaklarimizi.
Belki de beklentilerimize ulasamadan göcüp gidecegiz bu yalan dünyadan, bizden öncekilerin de yaptigi gibi.