Sanatin her türü ve asamasinda egitim sarti vardir. Bilgi, beceri ve ruh haliyeti vardir. Sabir, azim ve kendine güven vardir. Varliklarin var olusundan bugüne düsünen her beyin; analiz, gözlem ve yorum eylemi yaptiginda bu gercegin farkina varacaktir.
Gelisen teknolojinin etimolojisine baktigimizda her asirda yasanan sanat olayinin gercegindeki nükte; olgun bir dizaynin prensip olarak getirdigi gercek ki, zaten gercegi yakalama olgusudur. Ölümsüzü bulmaktir.
Kudret denilen gercegin, sanat aleminde en yüce varlik oldugunu bilmektir. O gercek ki, kader denilen bir senaryo yazdi. Tabiattan dekor, rüzgar ve yagmurdan efekt yapti.
Tiyatroyu tanimak ve onu yasatmak; insani, insana anlatmak demektir. Insanoglu kendi hayatinda gercek rolünü provasiz oynarken; kimi zaman evrenselligi yakaladi, kimi zaman da basit bir iz bile birakamadan silinip gitti.
Cünkü orasi bir aynanin topluma yansitilmasidir. Herkes bu aynanin derinliklerinde ve kalabaligin arasinda kendini bulmaya calisirken cesitli simalari tek tek gözden gecirme zaruretini hissedecek, dolayisiyla tiyatro icin gerekli olan gözlemi saglamis olacaktir.
